Jesteśmy o krok od stworzenia skutecznych terapii dla osób cierpiących na różne postacie autyzmu - czytamy w DZIENNIKU. Amerykańscy naukowcy odkryli nie jeden, ale całą grupę genów, które mogą być odpowiedzialne za powstawanie tego schorzenia - donosi dzisiejszy numer "Science". Mimo postępujących od lat badań autyzm jest ciągle chorobą bardzo tajemniczą. Najnowsze badania dowodzą, że ma ona podłoże genetyczne. Dotychczas nie udało się jednak znaleźć wszystkich genów, które mogą być odpowiedzialne za powstawanie tego schorzenia. Szacuje się, że obecnie 15 do 20 proc. przypadków autyzmu da się wyjaśnić naukowo. Reszta pozostaje niewiadomą.
Żyją we własnym, hermetycznym świecie, do którego nie mamy dostępu. Stopniowo poszerzając wiedzę na temat przyczyn i zaburzeń występujących w autyzmie uchylamy szklane drzwi. Kluczem stają się odpowiednie formy terapii prowadzonej w dobrze do tego celu przygotowanych placówkach. Takich ośrodków jest wciąż zbyt mało, więc osoby z autyzmem samotnie cierpią, panicznie bojąc się otaczającej rzeczywistości i wszelkich zmian.
Przeczytaj cały artykuł
W ostatnich latach pojawiło się wiele kontrowersji dotyczących ewentualnej roli rtęci jako czynnika powodującego obecną światową epidemię autyzmu. Chociaż wiele kwestii naukowych i prawnych nie zostanie uregulowanych przez pewien czas, istnieje wiele dzieci autystycznych, które potrzebują pomocy TERAZ.
Instytut Badań nad Autyzmem (The Autism Research Institute) ocenia rozmaite biomedyczne terapie autyzmu od roku 1967. Jedna ze stosowanych metod jest proszenie rodziców o ocenę skuteczności każdej z biomedycznych terapii, którą spróbowali. Ponad 23 tysiące rodziców odpowiedziało na nasze ankiety. Spośród 77 biomedycznych interwencji ocenianych przez rodziców pod względem skuteczności (zob. www.AutismResearchInstitute.com, wybierz Parent Ratings of Treatments)- usuwanie rtęci uzyskało o wiele wyższą ocenę nie każdy inny lek, suplement lub specjalna dieta. Usuwanie rtęci (detoksyfikacja) zostało ocenione jako pomocne przez 73% rodziców, a dieta bez glutenu i kazeiny znalazła się na drugim miejscu (63%). Jest to znacząca i dodająca odwagi konkluzja, której nie można zignorować!
Przeczytaj cały artykuł
Po podaniu ok. 50-60 tys. zastrzyków z MB12 i po przestudiowaniu tysięcy PDRF-ów (Parents Designed Report Form, Rodzicielski Formularz Kontrolny) stwierdzam, że w terapii witaminą MB12 nie ma żadnych cudów. Jednakże terapia ta, jeśli przeprowadzona właściwie, jeśli wzięto pod uwagę wszystkie ważne czynniki, gdzie nie stosowano żadnej „drogi na skróty”, gdzie po 5-cio tygodniowym okresie próbnym wprowadzono wspomagające terapie synergiczne, gdzie maksymalizując dawkę przebrnięto przez dające się zaakceptować skutki uboczne, to terapia taka stosowana przez dłuższy okres tworzy niezmiernie często Arcydzieła. Dla niektórych rodziców takie arcydzieło to nic innego jak Cud. Ludziom tym powiedziano kiedyś, że ich dzieci nigdy nie będą mówiły, i że najprawdopodobniej spędzą swoje życie w ośrodkach opiekuńczych. Powiedziano im, że muszą obniżyć swoje oczekiwania w stosunku do dzieci i do samych siebie. Rozpacz, przygnębienie i zniechęcenie stały się normą.
I nagle po zastrzykach z MB12 ich dzieci zaczęły być świadome wszystkiego, co się wokół nich dzieje. Zaczęły mówić, zachowywać się jak inne dzieci i zaczęły wspinać się z ostatnich miejsc w swoich klasach szkół specjalnych na miejsca pierwsze. Niektóre z nich zrobiły nawet takie postępy, że ich diagnoza przestała obowiązywać, a one same poszły do normalnych szkół. I właśnie dlatego rodzice ci wierzą, że doświadczyli cudu ! Nie w mojej mocy jest temu zaprzeczać. Jednakże ja wiem, co się naprawdę stało – u tych dzieci MB12 wykonała swoje biochemiczne zadanie. I wykonała je dobrze.
Przeczytaj cały artykuł
Od kilku lat słowa: autyzm i zespół Aspergera, nie schodzą z czołówek informacji w środkach masowego przekazu w Stanach Zjednoczonych. Temat ten jest także na ustach prawie każdego profesjonalisty pracującego w edukacji i służbie zdrowia. Dlaczego? Ponieważ trzydzieści lat temu zaburzenia z kręgu autyzmu były uznawane za rzadkość: 4 przypadki na 10 tysięcy dzieci badanych. Dzisiaj ta cyfra wzrosła do 1 przypadku na 100 (Baron–Cohen, 2008).
Minęły zaledwie trzy miesiące od mojj ostatniej wizyty w Polsce, kiedy razem z dr Rickiem Eigenbrood z Seattle Pacific University dyskutowaliśmy na konferencji w Gdańsku ze specjalistami z Polski, o terapii osób z autyzmem oraz zespołem Aspergera i przekonywaliśmy naszych słuchaczy, jak ważna jest nie tylko wczesna diagnoza ale i odpowiednio wcześnie poprowadzona edukacja tych dzieci.
Przeczytaj cały artykuł
Powstał pełnometrażowy francuski film dokumentalny pt. "Na imię ma Sabine", w reż. Sandrine Bonnaire. Niecodzienne, poruszające dzieło nagrodzone na festiwalu w Cannes w 2007 roku przez Międzynarodową Federację Krytyków Filmowych FIPRESCI.
Tytułową Sabine Bonnaire poznajemy w wieku 38 lat, w stadium ciężkiego autyzm. Ale mamy w tym filmie też nagrania z jej młodości, gdy była "normalną" nastolatką. Może była tylko lekko "dziwna", ale nikomu nie przyszło do głowy, że to już były początki choroby. Kiedy widzimy piękną, uśmiechniętą dziewczynę i osobę w terapeutycznym ośrodku w Charente - to tylko po oczach i po sposobie uśmiechu rozpoznajemy w niej tę samą osobę
Przeczytaj artykuł o filmie
Zobacz zwiastun filmu
Pomóż w budowie Centrum Rozwoju „Nowa Nadzieja”
Fundacja posiada status
Fundacja posiada status
Organizacji Pożytku Publicznego
Fundacja „Nowa Nadzieja” powstała w 2009 roku w Kaliszu jako efekt wysiłku grupy rodziców chorych dzieci. Jej ośrodki terapeutyczne działają w Kaliszu i Poznaniu.
